یکی از مهمترین مشکلات جهانی حفاظت از گیاهان است. سموم شیمیایی بهطور مداوم برای کنترل آفات و بیماریهای گیاهی استفاده میشوند و سمّیت آنها خطراتی برای سلامت کشاورزان، مصرفکنندگان غذا و حیوانات ایجاد میکند. اثرات منفی این سموم منجر به تجدید علاقه به ترکیبات گیاهی شده است. از زمانهای قدیم، گیاهان و اجزای آنها در طب سنتی مورد استفاده قرار گرفتهاند. در فرهنگ هندی، تمام گیاهان بهعنوان دارویی در نظر گرفته میشوند و بر این باورند که هیچ گیاهی در جهان وجود ندارد که غیر دارویی باشد و نتوان آن را بهعنوان دارو استفاده کرد. گیاهان معطر حاوی روغنهای ضروری در سلولهای غددی خاص هستند. روغنهای ضروری مختلف بهعنوان عوامل سازگار با محیط زیست در برابر گروههای مختلف آفات و بیماریهای گیاهی استفاده میشوند. جذابترین جنبه استفاده از روغنهای ضروری و/یا ترکیبات آنها برای کنترل آفات و بیماریها، سمّیت کم آنها در پستانداران است، زیرا بسیاری از آنها بهطور رایج بهعنوان گیاهان و ادویهها در پختوپز یا بهعنوان دارو استفاده میشوند. روغنهای ضروری بهعنوان دافع در حشرهکشها و علفکشها استفاده میشوند و دارای خواص حشرهکش، قارچکش و ضدباکتریایی هستند. بهدلیل استخراج آسان، تجزیهپذیری بیولوژیکی و سمّیت پایین برای جاندارانی مانند ماهیها، پرندگان و پستانداران، توجه زیادی به آنها جلب شده است. گیاهان دارویی مانند اکالیپتوس، رزماری، دارچین، آویشن، رازیانه، زنجبیل، گل همیشه بهار، نعناع کوهی، نعناع فلفلی، اسطوخودوس، ریحان و بابونه نمونههایی از استفاده از گیاهان دارویی برای حفاظت از گیاهان در برابر آفات و بیماریها هستند و برخی از آنها اثراتی مشابه یا حتی بهتر از سموم شیمیایی نشان دادهاند. بنابراین، روغنهای ضروری گیاهی میتوانند بهعنوان جایگزینی ارزانتر، سازگار با محیط زیست، ایمن و مؤثر برای سموم شیمیایی استفاده شوند.