تحلیل کیفی ویژگی‌های زعفران

بررسی ویژگی‌های کیفی زعفران (Crocus sativus L.) تحت تأثیر کود زیستی و نانوذرات آهن در شرایط تنش شوری.

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح کود آلی، نانوذرات آهن و شوری آب آبیاری بر ویژگی‌های کمی و کیفی زعفران، یک آزمایش فاکتوریل (کود آلی و نانوذرات آهن) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزارع شهرستان تربت حیدریه در سال‌های 2019-2020 انجام شد. تحلیل ترکیبی در محل شوری انجام شد. عامل کود آلی دارای چهار سطح صفر، 500، 1000 و 1500 کیلوگرم در هکتار بود و عامل نانوذرات آهن دارای دو سطح عدم مصرف و مصرف چهار لیتر در هکتار بود. این مطالعه تحت دو شرایط شوری مختلف 29.2 و 49.4 دسی‌زیمنس در متر انجام شد. کود آلی (زیستی گرانوله) در مرحله شکست (پس از آبیاری اول در اواخر سپتامبر و زمانی که زمین شخم زده شده بود) اعمال شد. مقایسه‌های اثرات متقابل میانگین سه عامل نشان داد که تحت هر دو سطح شوری 29.2 و 49.4 دسی‌زیمنس در متر، در غیاب کود آلی، استفاده از نانوذرات آهن به‌طور معناداری سطح کروسین را افزایش داد؛ اما تحت سطوح مختلف کاربرد کود آلی و نانوذرات آهن، سطح کروسین به‌طور معناداری کاهش یافت. به‌گونه‌ای که تحت شوری 49.4 دسی‌زیمنس در متر و کاربرد 1000 کیلوگرم در هکتار کود آلی، استفاده از آهن مقدار کروسین را به 29.2 گرم در لیتر کاهش داد. بالاترین مقدار سافرانال تحت شرایط شوری 49.4 دسی‌زیمنس در متر به‌دست آمد.

در تیمارهای با کاربرد 500 و 1500 کیلوگرم در هکتار کود آلی و نانوذرات آهن، همچنین در غیاب کود آلی و نانوذرات آهن، هیچ تأثیر معناداری مشاهده نشد. آبیاری با شوری 49.4 دسی‌زیمنس در متر، به‌جز تیمار با کاربرد 500 کیلوگرم در هکتار کود آلی، منجر به افزایش معنادار سطح پیکروکروسیین شد. در این سطح شوری، کاربرد 1000 کیلوگرم در هکتار کود آلی سطح پیکروکروسیین را به 53.2 گرم در لیتر افزایش داد. به‌طور کلی، به نظر می‌رسد برای به‌دست آوردن عملکردهای بالاتر، آبیاری با آب کم‌نمک توصیه می‌شود. در صورت آبیاری با آبی که شوری آن بیش از 2.4 دسی‌زیمنس در متر باشد، استفاده از کود آهن برای کاهش اثرات شوری پیشنهاد می‌شود.